درآمد در حسابداری دولتی

درآمد در حسابداری دولتی : درآمد عبارت است از افزایش دارایی های خالص یا به تعریفی دقیق تر درآمد عاملی است که موجب افزایش دارایی ها می گردد.

طبقه بندی درآمدها در حسابداری دولتی :

منابع اصلی درآمدها را اغلب سازمان های دولتی به شرح زیر است :

1-درآمد حاصل از مالیات ها ؛

2-درآمد حاصل از صدور جواز و پروانه ؛

3-درآمد حاصل از حق الزحمه خدمات ؛

4-درآمد حاصل از جرایم تخلف از مقررات ؛

5-درآمد حاصل از دولت و سایر سازمان های دولتی ؛

6-درآمد حاصل از عوارض دریافتی ؛

7-درآمد متفرقه ؛

درآمدهای حاصل از مالیات ها (در توضیح درآمد در حسابداری دولتی) :

مالیات ها ، کمک ها و اعانات اجباری مردم جهت تامین هزینه های عمومی ، تشکیل دهنده بخش قابل توجهی از درآمدهای دولت هستند که متناسب با دارایی و درآمد مودیان از آنها وصول می گردد.

مالیات بر درآمد ، مالیات بر ثروت ، مالیات بر فروش ، مالیات بر انتقال اموال ، مالیات بر ارث از جمله مالیات هایی هستند که در اکثر کشورها توسط سازمان های دولتی وصول می شوند.

مالیات بر اموال و دارایی ها و سایر دارایی ها و سایر مالیات هایی که در دسترس و قابل اندازه گیری می باشند بر مبنای حسابداری تعهدی تعدیل شده ، ثبت می شوند.

درآمد حاصل از صدور پروانه کسب (در توضیح درآمد در حسابداری دولتی) :

این درآمد شامل وجوهی است که سازمان دولتی از افراد و موسسات در مقابل اعطای حقوق و امتیازات خاص وصول می نماید ، مانند جواز احداث ساختمان ، پروانه کسب ، گواهی رانندگی و غیره.

درآمد حاصل از حق الزحمه خدمات :

شامل درآمدهای وصولی از افراد بابت خدمات و فعالیت های یک سازمان دولتی می باشد که معمولاً فقط قسمتی از هزینه های تمام شده خدمات را تامین می نمایند.

مانند حق الزحمه دریافتی توسط بیمارستان ها و درمانگاه های دولتی ، شهریه مدارس و دانشگاه های دولتی ، حق عضویت کتاب خانه ها و باشگاه های دولتی و …

درآمد حاصل از جرائم تخلف از مقررات :

این درآمد شامل جرائم وصولی از مردم به علت ارتکاب تخلف قانونی ، عدم پرداخت مطالبات دولت در مدت مجاز ، خسارت وارده به دولت و …

درآمد حاصل از دولت و سایر سازمان های دولتی (در توضیح درآمد در حسابداری دولتی) :

این درآمدها شامل اعانات و کمک های بلاعوض دریافتی از دولت و درآمدهای مشترک با سایر سازمان های دولتی می باشد.

اعانات کمک های بلاعوض و وجوه و دارایی های ناشی از هدایا ، اعانات و کمک هایی می باشد که از دولت و سازمان های دولتی برای مصارف و مقاصد به صورت بلاعوض دریافت می گردند.

درآمدهای حاصل از عوارض دریافتی :

عوارض وجوهی می باشند که معمولاً سازمان های دولتی از افراد و موسساتی که از خدمات و اموال خاص دولت استفاده می نمایند وصول می کنند.

مانند عوارض استفاده از بزرگ راه ها ، عوارض استفاده از دریا ، عوارض نوسازی ، پارکینگ ، پارک و غیره.

درآمدهای متفرقه (در توضیح درآمد در حسابداری دولتی) :

درآمدهای متفرقه شامل درآمدهایی می باشند که به علت عدم ارتباط با سایر سرفصل های درآمد و غیر قابل توجه بودن ، ارقام آنها تحت این عنوان ثبت می شوند.

مانند درآمد حاصل از بهره دریافتی ، اجاره ساختمان ها و اموال متعلق به دولت ، سود حاصل از سرمایه گذاری های سازمان های دولتی و غیره.

درآمد عمومی (در توضیح درآمد در حسابداری دولتی):

درآمد های عمومی عبارت است از درآمدهای وزارت خانه ها و موسسات دولتی و مالیات و سود سهام شرکت های دولتی و درآمد حاصل از انحصارات و مالکیت و سایر درآمدهایی که در قانون بودجه کل کشور ، تحت عنوان درآمد عمومی منظور می شود.

درآمد حاصل از فروش نفت و گاز از بخش های مهم درآمد عمومی هستند.

درآمد عمومی پس از وصول باید در حساب های خزانه داری کل متمرکز گردد.

پرداخت ها از محل این درآمد در قالب دو عنوان کلی اعتبارات جاری و اعتبارات عمرانی به حساب هزینه منظور می شود.

نظر به این که درآمد عمومی اساساً متعلق به دولت است و نه دستگاه دولتی وصول کننده آن ، ارتباط مستقیمی میان وصول و مصرف آن وجود ندارد.

درآمد اختصاصی :

درآمد اختصاصی عبارت است از درآمدهایی که به موجب قانون برای مصرف یا مصارف خاص در بودجه کل کشور تحت عنوان درآمد اختصاصی منظور می گردد.

درآمد شرکت های دولتی (در توضیح درآمد در حسابداری دولتی) :

درآمد های شرکت های دولتی عبارت است از درآمد هایی که در قبال ارائه خدمات و یا فروش کالا و سایر فعالیت هایی که شرکت های مذکور به موجب قوانین و مقررات ، مجاز به انجام آنها هستند ، عاید آن شرکت ها می گردد.

برابر قانون ، درآمدهای شرکت های دولتی ( به استثنای بانک ها و شرکت های بیمه ) نیز باید به حساب های خزانه در بانک مرکزی ایران تحویل شود.

خزانه مکلف است ترتیب لازم را بدهد که شرکت های دولتی بتوانند در حدود بودجه مصوب از وجوه خود استفاده نمایند.

برای هر شرکت دولتی معمولاً یک حساب تمرکز درآمد شرکت با ذکر نام شرکت از طرف خزانه در بانک مرکزی ایران افتتاح می شود و کلیه درآمدهای شرکت به حساب مذبور منتقل می گردد.

خزانه وجوه مورد نیاز شرکت را از موجودی این حساب به محض تقاضای شرکت بلافاصله به حساب یا حساب هایی که از طرف شرکت تعیین می شود ، منتقل می نماید.